Vorige week zat ik met een aantal vriendinnen gezellig te kletsen. Natuurlijk ging het ook over de huidige situatie met alle maatregelen. De nadelen maar ook de voordelen.
Een vriendin bracht in de herontdekking van de “wet van de tiende kroket”.
Nou ja eigenlijk heet hij anders . Zoiets als de wet van afnemende waarde. Had ze ooit jaren geleden geleerd in een studie. Als “wet van de tiende kroket” kon ze ‘m beter onthouden én uitleggen.
Tegen mij: “moet je over schrijven in je blog”.
Zij: “Ik kom er op omdat ik in gedachten al bezig ben met een nieuwe, grotere camper. Ik weet al wat ik anders zou willen en ben al aan het rekenen. Totdat ik me bedacht ‘hoezo een andere camper’ deze is toch goed genoeg, ik kan ‘m toch helemaal oprijden?
Maar het is blijkbaar vanzelfsprekend dat ik al aan het nadenken ben over de volgende, mooiere camper. En toen dacht ik aan de “wet van de tiende kroket.”
De eerste kroket is lekker en je veel waard, een tweede misschien ook nog. Maar alle kroketten erna voegen niets meer toe, verliezen hun waarde”.
En geldt dat eigenlijk niet voor heel veel zaken in het leven? Dat je er achter komt dat het zoveelste ‘ iets’ steeds minder waard wordt?
En dat misschien de kunst van het leven is om steeds opnieuw een ‘eerste kroket’ te ontdekken… omdat die ‘eerste kroket’ je dan steeds opnieuw de meeste toegevoegde waarde geeft?
Ik ga eens kijken of het ook voor chocolade opgaat 😉
Laat een reactie achter