Ken je dat? Dat er op een rode knop wordt geduwd en dat je tegen het plafond zit? Boos, verontwaardigd en in tweede instantie verdrietig, je afgewezen voelen?

Ik had het deze week, gewoon door een mail. Ik heb het niet zo vaak maar ik was woest. Ik moest mijn verontwaardig delen én gelijk krijgen van een aantal mensen om me heen.

Ik ervaarde op dat moment en de dagen er na duidelijk twee karakters in mij zoals Jill Bolte beschrijft. Een in de linker hersenhelft en een in de rechter hersenhelft.

Verschil linker -en rechter hersenhelft

Vanuit de linkerhersenhelft ervaar  ik mezelf als een unieke persoon, de wereld als ‘logisch’, als losse delen, als op details en op tijd gericht. Het kent af gescheidenheid en competitie. Ik maak verhalen om er samenhang in te brengen.

‘Ik in relatie tot de boodschap in de mail. Ik en mijn gelijk. Ik die gekwetst werd. Ik….’

De rechterhersenhelft is intuïtief, emotioneel, alles vormt één geheel, tijd speelt geen rol, er is geen verleden en er is geen toekomst. Het kenmerkt zich door diepe innerlijke vrede en liefdevol  medeleven.

Om bij deze hersenhelft te komen stel ik mezelf de vraag “wat zou liefde doen?” Daar moest ik dit geval wel even over nadenken en een nachtje over slapen…

Life ervaring van impact herseninfarct

In een fascinerende presentatie beschrijft Jill Bolte haar ervaring tijdens en na het krijgen van een ernstige hersenbloeding.

In het dagelijks leven is ze neuroanatoom, met veel verstand van de werking van de hersenen. Ze krijgt een ernstige hersenbloeding in haar linkerhersenhelft.

Door de bloeding vallen er steeds meer delen in haar hersenen uit, al die tijd is zij zich gewaar van haar ervaringen al kon zij die niet meer uiten.

Gelukkig kan zij het na vertellen. Na 8 jaar revalideren beschikt zij weer al haar vermogens; van de linker -en de rechterhersenhelft.

verschil in beleving van de werkelijkheid

Ik vind het fascinerend om het verschil te zien hoe ze vertelt vanuit haar linker (ratio) hersenhelft en als zij dit doet vanuit haar intuïtieve rechterhersenhelft. Ze praat anders, ze doet anders, ze ervaart de wereld anders.

Beide hersenhelften werken samen aan één beeld van de werkelijkheid waarop er steeds een hersenhelft de leiding heeft. Soms kun je dat heel bewust ervaren door in tweestrijd te zijn hoe op iets te reageren.

Zoals Jill Bolte zegt; we kunnen van moment tot moment kiezen ‘wie wil ik zijn en hoe wil ik in het leven staan’. Vanuit die keuze creëren we onze werkelijkheid.

Het kostte wat moeite om mijn linkerhersenhelft- de verhalenverteller, de mond te snoeren maar ik heb oprecht vanuit de verbinding kunnen reageren. Mijn bijdrage aan een mooiere wereld 😉

Hieronder de link naar de 15 minuten presentatie van Jill Bolte. Ze heeft er ook een boek over geschreven. Beiden zijn een aanrader!

https://youtu.be/UyyjU8fzEYU

 

Ik trap een open deur in als ik zeg dat we in bijzondere tijden leven. Er speelt zoveel en op zoveel verschillende niveaus. In mensen, tussen mensen maar zeker ook in organisaties.

Ik word geïnspireerd door mensen die kunnen uitzoomen en woorden geven aan veranderingen die je ziet, voelt, vermoedt en soms hoopt.

Zo’n iemand is Jan Bommerez. Hij heeft meer dan 30 jaar in organisaties gewerkt aan organisatie -en leiderschapsontwikkeling en heeft nu de focus verlegd naar persoonlijke transformatie van mensen.

Dat heeft natuurlijk alles met elkaar te maken. De emotionele intelligentie van de top van een organisatie bepaalt de cultuur en daarmee ook het succes van de organisatie.

Een hoge emotionele intelligentie is een voorwaarde voor nieuw leiderschap in organisaties. Gebrek aan emotionele intelligentie is toxisch en daar zien we nu tal van voorbeelden van.

Emotionele intelligentie is je bewust zijn van je eigen emoties als ook die van andere mensen. Emoties mogen er zijn, geuit worden en krijgen aandacht. Het intelligentie zit er ook in dat emoties niet met je aan de loop gaan.

Maar ook dat je je eigen triggers en stokpaardjes kent. Dat je bekend bent met je eigen schaduw waar ik vorige week over schreef.

Een mooiere term is hartintelligentie omdat het gaat om de verbinding. Verbinding met jezelf én de verbinding met de ander.

Hoe hoger je hartintelligentie des te veiliger je bent voor een ander, des te meer ruimte kun je geven voor ieders unieke bijdrage. Pas als je je veilig voelt kun je jezelf helemaal laten zien met je sterke en minder sterke kanten. Dan kun je jezelf openen en gaat je creativiteit stromen.

“Diversity is what nature does for a living”. In organisaties, in groepen vinden we diversiteit vooral een probleem. “Doe niet zo lastig, pas je aan, zo doen wij dat hier” om te komen tot een grootste gemene deler waar weinig mensen zich echt lekker in voelen.

Willen we echt lekker leven en werken dat willen we onze creativiteit kwijt kunnen, dan willen we onze unieke kijk op de zaak kunnen delen, dan willen we gehoord én gewaardeerd worden voor onze inbreng.

Dat ontstaat er iets moois: spontaniteit, flow, werk als zingeving.

Dit wil toch iedereen? Een cultuur van vertrouwen?

• Een hoge tolerantie voor het maken van fouten
• Een innovatieve cultuur
• Onderlinge loyaliteit
• De dingen die spelen benoemen
• Op elkaar kunnen rekenen
• Elkaar succes gunnen, blij zijn voor de ander
• Transparantie
• ‘echte’ mensen

Hoe beweeg je als leidinggevende, als medewerker in een organisatie naar zo’n cultuur? Jan Bommerez geeft 2 spelregels die een wereld van verschil maken.

1. praat niet over elkaar maar met elkaar
2. zoek geen schuldigen maar oorzaken

Zo simpel en zo moeilijk. Het is de weg naar nieuwe organisaties, het nieuwe werken. Niet teveel over nadenken zegt Jan, gewoon over je heen laten komen.

Kijk de hele presentatie van Jan Bommerez hier

 

Eindelijk: de zon scheen weer volop. Ik zocht zelfs de schaduw op om niet te verbranden. Geen zon zonder schaduw.

Als de zon er is dan is er schaduw en dat vinden we vanzelfsprekend. We houden allemaal van de zon en ons aardse leven kan bestaan dankzij de zon.

We houden ook van stralende mensen. Mensen die lekker in hun vel zitten, succesvol zijn, uitstraling hebben en een hoog energieniveau hebben.

Maar ook een schaduw.

Een schaduw ?

Dat deel van jezelf dat niemand mag zien, dat niemand mag kennen. Een deel van jezelf wat je hebt verdrongen, zo goed wellicht dat je het niet eens meer weet.

Het zijn delen van jezelf die je ontkent, onderwaardeert en verre van jezelf houdt.

Hoe ontstaat een schaduw vraag je je misschien af?

Door ervaringen in je leven, vaak al beginnend in je kinderjaren heb je geleerd dat bepaalde eigenschappen, opvattingen, eigenaardigheden niet werden gewaardeerd in je omgeving of door jezelf.

En die delen ben je weg gaan stoppen, gaan onderdrukken ofwel ze verdwenen in je schaduw.

Je schaduw kan zowel positief als negatief zijn

Wat er in je schaduw verdween kunnen objectief gezien hele goede kanten van jou zijn ook al werden ze niet gewaardeerd. Je had je mondje bij je, je was stoer terwijl je vooral lief moest zijn, of een lezer in een sportief gezin.

Natuurlijk verdwijnen er in je schaduw ook delen waar jezelf niet blij van wordt- uitstelgedrag, mateloosheid, liegen, om wat voorbeelden te noemen.

Ieder mens

Iedere mens heeft een schaduw met mindere kanten, gemene trekjes en zwakke kanten én verborgen schatten. Want wat ooit niet gewaardeerd werd kan nu wel eens heel goed van pas komen.

Wat als je je schaduw niet kent of ontkent?

Dan kun je niet authentiek zijn; je laat je maar voor een deel zien en dan vooral je mooie kant. De ander ziet jouw persona- je masker en niet wie je werkelijk bent.

Het kost energie

Delen van jezelf in de schaduw houden kost levensenergie. Als anderen een deel van jou niet mogen zien dan kost het ongelofelijk veel moeite en energie om het er niet te laten zijn. En energie is kostbaar, gebrek aan energie kan je letterlijk ziek maken.

Alles en iedereen is een spiegel voor je

De splinter en de balk: je ziet vaak beter de balk in iemands oog dan de splinter in je eigen oog. Reken maar dat waar jij je aan irriteert dat je het ook in jezelf hebt, want anders zou je het niet herkennen….

Je bent een tijdbom:

Onder onverwachte of stressvolle omstandigheden kun je afgaan als een bom. De altijd zo vriendelijke verzorgster barst uit in een gigantische tirade, de bescheiden collega gaat dronken helemaal los in de bar, de steunpilaar in de familie gaat er in van door.

Je doet je zelf en de wereld tekort:

We hebben behoefte aan echte mensen. Misschien wel meer dan ooit. Mensen die hun zwakke kanten accepteren en laten zien dat ze mens zijn en iedere keer KIEZEN voor het goede, het juiste en het positieve.

Mensen die zichzelf accepteren met hun mindere kanten zijn vaak als vanzelf minder veroordelend naar anderen toe en dus prettig gezelschap.

Mensen die hun schaduw omarmen zijn echt: ‘what you see is what jou get.’ Ze kunnen relaxt leven. Want iedere leugen over jezelf heeft meer leugens nodig om de waarheid over jezelf te onderdrukken. Wees de zon en de schaduw.

Ik was vandaag in gesprek met een vrouw die blij was dat ze even weg was van huis. Of juister gezegd even weg was van haar zwaar depressieve man.

Zwaar voor hem maar ook voor haar. Want hoe moeilijk is het niet om goed in je eigen energie te blijven als de lage energie van de ander 24/7 om je heen is?

Zij probeerde hem ook de positieve kanten te laten zien van het leven, de huidige situatie en wat  er allemaal wél is.

Maar dat komt niet binnen….

Gelukkig konden we er goed over praten. Wat zij tegen haar man zou willen zeggen en ik weer tegen haar staat op onderstaande kaart.

Ik deel ‘m graag met je. Je kunt het niet vaak genoeg horen of lezen. Ik hoop dat jij de tekst wél kunt ontvangen…

“De hele wereld pauzeerde vanochtend. Weet je waarom? Omdat de tank van een 8-jarige leeg was.

De jongens waren al begonnen aan hun schooldag en ik was me aan het voorbereiden om naar mijn werk te vertrekken toen ik opmerkte dat mijn kleinste nog in de badkamer stond. Hij stond zijn gezicht af te vegen.

Ik pauzeerde aan de deur en vroeg of hij in orde was. Hij keek omhoog met tranen die in stilte druppelen en schudde zijn hoofd. Toen ik hem vroeg of er iets was gebeurd, schudde hij zijn hoofd.

Dus ik zat aan de zijkant van het bad en trok hem op mijn schoot. Ik vertelde hem dat onze harttanks soms leeg zijn en moeten worden bijgevuld.

Hij huilde en ik hield hem stevig vast.

Ik vroeg of hij mijn liefde kon voelen om hem te vullen?

Een knikje, en de tranen stopten…

Ik wachtte even..

‘ Heeft het je tenen al bereikt? ′′

Hij schudde zijn hoofd; nee…

‘ Oké,  we doen er zo lang over als je nodig hebt.

Werk maakt even niet uit. School is ook niet belangrijk. Dit hier, is het belangrijkste vandaag, oké? Ik vul je je hart helemaal. Is dat lekker? ′′

* knikt *

Nog een minuutje…

‘Zit je hart nu vol met mama’ s liefde? ′′

‘Ja…’

* kijkt in zijn ogen * ik zie ze stralen daarbinnen, je hart zit weer vol en je glimlacht!”

De tank was leeg…. zo herkenbaar. Zo mooi opgeschreven door MistyStarrWhittington Robertson, ik werd er stil van.

Natuurlijk zijn wij geen 8 meer (al zit die 8-jarige ook ergens nog in ons allemaal).

Je bent misschien 38, 48, 58 of wat dan ook- maar we lopen allemaal wel eens leeg zoals haar zoontje deed. “Zijn week was zo druk en zo vol en zijn kleine ziel was gewoon droog!!!”

Dat is wat deze tijd met je kan doen: je ziel wordt niet voldoende gevoed.

Dagelijkse voeding van de ziel is nodig. Dat kan op vele manieren. Vanzelfsprekende manieren die niet meer zo vanzelfsprekend (b)lijken te zijn. De knuffels, de ontmoetingen met vrienden en onbekenden.

Maar ook andere- nieuwe(?) manieren. Zonneschijn, gebeden, meditatie, zingen, creatieve uitingen vullen de ziel. Je zou deze tekst kunnen gebruiken als een geleide meditatie.

Verbeeld je dat jouw hart, jouw ziel gevuld wordt vanuit de verbinding met hemel en aarde, de verbindingen met alle mensen en speciaal met degenen die je lief zijn. Voel de verbinding, voel de liefde, vul je hart en je ziel.

“Ons brein moet weer wennen aan feestjes” lees ik in de krant. Een artikel wat vast vooruit loopt als ‘het’ straks weer kan. Drie experts aan het woord die vooral zeggen dat we niet te hard van stapel moeten lopen.

Ze snappen onze behoefte maar ze voorzien ook problemen…

Dat we teveel gaan feesten bijvoorbeeld. Dat we uitgeput en overprikkeld raken. Dat we ten onder gaan aan teveel drank en drugs dat we gaan feesten om het feesten.

“De bieromzet zal stijgen en drugsdealers krijgen het druk.”

Ik geloof er niets van. En jij?

Ik denk dat het al een feestje is om met mensen samen te zijn zonder allerlei opgelegde maatregelen. Een feestje om samen lekker te genieten van muziek of samen eten. Een feestje om je te verbinden- met knuffel en al, met de mensen die je graag mag.

Dat het een feestje is om ongedwongen samen te zijn – zonder op de klok te hoeven kijken, om ervaringen van het afgelopen te bespreken, er om te huilen of te lachten en weer blij te zijn dat je samen bent.

Ik heb het afgelopen jaar ervaren dat je een feestje kunt hebben met bekenden en onbekenden door samen koffie te drinken, te picknicken, te wandelen, naar muziek te luisteren en lekker mee zingen. Een feest van verbinding- geen alcohol of drugs nodig.

Inhalen van verloren tijd?

Een opmerking van Dirk van de Wachter deel ik wel; “verloren tijd kun je niet inhalen. Net als slaap inhalen, dat gaat niet.” Alle gemiste feestjes en feestelijkheden inhalen gaat niet.

Dat is een pijnlijke constatering.  25 + 1 jaar getrouwd, 88 + hopelijk 1 jaar oud worden, afgestudeerd of gepromoveerd in de afgelopen maanden, moeder of oma geworden. Ingewerkt in een baan zonder ooit je collega’s live te hebben gezien. Tien jarig bestaan van je zaak terwijl je dicht was.

En dan als een gek alles in gaan halen? Ik denk niet dat de experts daar bang voor hoeven zijn. Het momentum van toen is voorbij.

Vanuit het besef van wat er nu is met de benodigde creativiteit zijn er weinig toeters en bellen nodig voor een feestje.

Als het afgelopen jaar iets zichtbaar heeft gemaakt is dat wat echt telt. Wat bij jou past en niet omdat het moet of hoort. Het heeft laten zien dat we sociale wezens zijn. Wie kent nu niet de term ‘huidhonger’?

Laten we feesten; laten we ont- moeten. Zo groot of zo klein als je wilt. Zo vaak als je wilt. Goed voor je immuunsysteem, je welbevinden en voeding voor de ziel.