We zitten nu al bijna een jaar in een heel bijzondere situatie en ook ik denk regelmatig aan wat we daarna allemaal weer kunnen doen.

En toen kwam ik deze tekst opnieuw tegen…. ooit gevonden op FB met als bronvermelding Norché Lyly.

Net begonnen en…

het is al zes uur ‘s avonds.

Net aangekomen op maandag

en het is al vrijdag…

… en de maand is al voorbij

… en het jaar is bijna voorbij.

… en al 40, 50 of 60 jaar van ons leven zijn voorbij.

… en we beseffen dat we onze ouders verloren hebben, vrienden.

en we beseffen dat het te laat is om terug te gaan…

Dus… laten we proberen te genieten van de tijd die we nog hebben…

Laten we niet stoppen met zoeken naar activiteiten die we leuk vinden…

Laten we wat kleur in ons grijze haren zetten…

Laten we lachen naar de kleine dingen van het leven die balsem voor ons hart zijn.

Laten we vooral rustig blijven genieten van deze tijd die we nog hebben.

Laten we proberen de ′′daarna ′′ te elimineren…

Ik doe het daarna…

Ik zeg daarna…

Ik zal er later over nadenken…

We laten alles achter voor later alsof

′′daarna′′ van ons is.

Want wat we niet begrijpen is:

daarna wordt de koffie koud…

daarna veranderen de prioriteiten…

daarna is de charme verbroken…

daarna gaat de gezondheid voorbij…

daarna worden de kinderen volwassen…

daarna worden de ouders ouder…

daarna worden de beloftes vergeten…

daarna wordt de dag de nacht…

daarna eindigt het leven…

En dan is het vaak te laat….

Dus… laten we niets achter laten voor “daarna”..

Want ondertussen kunnen we de beste momenten verliezen,

de beste ervaringen,

beste vrienden,

de beste familie…

De dag is vandaag…

Het moment is nu…

We zijn niet meer op de leeftijd waarop we ons kunnen veroorloven om uit te stellen wat meteen gedaan moet worden.

Confronterend hé? Het enige wat we zeker weten is NU.

Wat heeft nu jouw aandacht en actie nodig?

Nu ik dit schrijf ligt er een mooie laag sneeuw in de tuin en het zonnetje schijnt. Heerlijk weer zo van achter het raam* 😉

Prachtig die sneeuw die alles wat vies is, wat lelijk is bedekt. Sneeuw die het geluid dempt. Sneeuw die verstilt en tegelijkertijd zeker met het zonnetje erbij iets tintelends fris heeft.

Sneeuw die ons helpt vertragen, die helpt om naar binnen te keren. Uit het denken… naar het voelen toe. Naar wat er in je is. Zoals er nu zaden rusten in de koude aarde wachtend op het voorjaar.

Wat was je voor je kon denken wat je was?

De Boeddha zei ooit ‘We worden wat we denken’. Dat verandert nogal door de jaren… Gedachten en overtuigingen komen en gaan. Wat je dacht te zijn als tiener is waarschijnlijk niet wat je nu denkt te zijn.

En toch zijn het beide gedachten die weer kunnen veranderen. Maar wat ben je als je niet denkt? Wat ben je voorbij de gedachten? Of zoals Byron Katie zegt: ‘Wie zou je zijn als je het verhaal wegliet?”.

Veranderlijk of hetzelfde?

Onze veranderlijke gedachten over wat we zijn, kunnen nooit ons wezen zijn. Wat we echt zijn was er toen je geboren werd en het is er nu nog. Als je terugkijkt in de tijd vind je een constante die er altijd is in alle ervaringen op alle leeftijden. Dat is niet een veranderlijke gedachte. Het is niet een variabele maar een constante. Het is IK BEN.

Alles wat je denkt te zijn ben je niet. En wat je bent kun je niet bedenken. Het bestaat voorbij het denken. Het bestond voor je kon denken en praten en het bestaat nog net zo in diepe meditatie als het denken tijdelijk stopt. Het voelt als welzijn.

Het is je natuurlijke zelf. Dat bestaat nog altijd in je onder alle gedachten en overtuigingen over wat je bent… Als je stil genoeg wordt kun je weer bij dat gevoel komen… Niet denken maar zijn… (vrij naar Jan Bommerez).

Naar binnen of naar buiten?

De winter nodigt ons uit om stil te worden. Dat kan door letterlijk en figuurlijk naar binnen te gaan en stil te worden. Het kan ook door naar buiten te gaan en te genieten van de natuur. Zeker nu er sneeuw ligt en er zoveel moois te zien is.

Het zijn verschillende manieren om weer terug te komen bij dat gevoel van welzijn, van je goed voelen. Gewoon, heel bijzonder wie je werkelijk bent Los van alle reuring- of het gebrek daar aan in de buitenwereld.

*een foto van mijn tuin 9-2-2021

Herken je dat? Enerzijds vliegt de tijd en anderzijds is het saaiiiiii. We zitten in een snelkookpan maar je voelt het misschien niet.

Als een kikker in een pan met koud water op het gas en langzaam begint het water te koken….

Een kikker- koudbloedig, past zich aan de omgevingstemperatuur aan en wordt zo langzaam maar zeker dood gekookt. Zonder ook maar een poging te doen om uit de pan te ontsnappen.

We zijn geen kikkers…toch?

Nou zijn wij geen kikkers maar we lijken er soms wel op. We zitten in een gegeven situatie en hebben niet door wat er eigenlijk gaande is.

We zien de tekenen niet die ons informatie kunnen geven hoe het met ons gaat.
Een paar voorbeelden.

Ik sprak van de week iemand die met een zwaar gekneusde enkel zit. Heel verhaal maar puntje bij paaltje; weggegleden en haar rechtervoet helemaal dubbelgeklapt. Heel pijnlijk.

Kan gebeuren natuurlijk maar je kunt je ook afvragen; wat heeft dit me te zeggen? Ik kan geen stap meer verzetten, ik kom letterlijk tot stilstand. Zij legde de link naar het jaargesprek met haar leidinggevende wat ze aan het voorbereiden was.

Het was tijd om daar te gaan stoppen. Ze wist al jaren dat ze niet helemaal goed op haar plek zat. Maar ja alleenstaande ouder dus het inkomen had ze hard nodig. En nu jaren later; nieuwe partner, nieuwe stabiliteit zat ze nog steeds in die niet zo passende baan.

Maar ja, nu een onzekere situatie door alle maatregelen; ook niet het moment om op zoek te gaan naar een andere baan.

Zij verstond dit teken. Ze gaat stoppen, ze maakt een project af en dan gaat ze daar weg. Ze heeft nu al buikpijn voor het gesprek met haar leidinggevende maar wat ze wil inbrengen staat al in het formulier.

Ruis op de lijn

Een ander voorbeeld. Ik had een online afspraak met een potentiële klant. We hadden een skypeafspraak.

Op het moment van inbellen bleek de camera van de laptop van haar zoon geen werkende camera te hebben. We hoorden elkaar maar daar bleef het bij. Dan maar overschakelen op Whatsapp bellen zodat we elkaar toch konden zien.

Dat ging een tijd goed maar toen kwam er steeds meer storing op de lijn. Ken je dat; dat er net een stukje van het geluid wegvalt? Dat je net de essentie kunt missen?

Dat ging even zo door totdat ik voorstelde om een nieuwe afspraak te maken; dit was blijkbaar niet het juiste moment.

Ik gaf haar een opdracht mee die ze voor zichzelf kon doen; zoek de rust, ga naar binnen en vraag jezelf af “wat is de eerst volgende logische stap” in de veelheid van alles wat er speelt.  

We maakten een nieuwe afspraak voor de volgende dag om verder te praten.

Dat was een vrij kort gesprek omdat ze door het doen van de oefening heel helder had wat te doen. Ze had opnieuw een goede verbinding met haar innerlijke wijsheid/weten.

En er zat ruis op de lijn in de verbinding met externe wijsheid 😉

Hoe mooi is dat- om er zo naar te kijken?

De tekenen des tijds verstaan

Hoe verschillend we ook zijn, hoe verschillend onze situatie  ook is; we zitten allemaal in de energie van een uitdagende tijd. De één heeft het over het Aquarius tijd, de energetische shift naar 5D, de ander ziet de chaos, weer een ander ziet de geschiedenis zich herhalen.

Hoe je het ook ziet we zitten in een bijzondere tijd.

We zien allemaal wat anders- omdat we allemaal een unieke kijk op de werkelijkheid hebben. Welke tekenen des tijds zie jij? Welke betekenis geef je die?

Ik liep met mijn man na de lunch een rondje- genieten van het zonnetje en de toestand van de wereld besprekend. Ik vroeg hem waar zal ik deze keer over bloggen?

“Hoe blijf je bij jezelf hoe voorkom je dat je je mee laat slepen door alle (eenzijdige) nieuws? Dat je bij je waarden blijft.“

Dat heb ik maar vertaalt als hoe kun je te midden van reuring/gedoe/chaos blijven reageren als de beste versie van jezelf?

En een tijdje later zei hij; en ondertussen wordt het gewoon lente kijkend naar een paars bloeiende struik.

En ja het leven gaat gewoon door, deze dag gaat voorbij en het wordt gewoon weer lente. Ook dat is er en je dat te realiseren helpt om stevig te blijven staan.

Het afgelopen weekend sloeg in verschillende steden de vlam in de pan. Heftig, heel heftig. Ik stond er gelukkig niet tussen zoals de meesten van ons niet.

Ik zag in alle media reacties voorbij komen die er niet om logen. In het heetst van de strijd worden rare dingen gezegd en gedaan. Dat snap ik maar de meesten van ons waren er niet bij op dat moment.

Hoe kun je dan reageren als de beste versie van jezelf?

Een paar suggesties:

• Tel tot 10 voordat je reageert

• Bedenk je dat niets of niemand op zichzelf staat, alles hangt met alles samen. Dus wat is er nog meer dan dat wat ik op het eerste oog zie?

• Bedenk je dat wat je nu ziet het eindresultaat is van….van alles wat er voor heeft plaats gevonden.

• Bedenk je dat wij allemaal deel zijn van een groter geheel. Dat wordt ook wel systemen genoemd. Je gezin is een systeem, je organisatie zo ook de samenleving. Iedereen vervult hierin een bepaalde rol. Een systeem uit balans wordt zichtbaar door de negatieve (re)acties van leden in het systeem.

Voorbeelden van systemen

Iedere kindercoach die een moeilijk opvoedbaar kind bij zich krijgt, kijkt eerst naar de opvoeders. Wat maakt het kind zichtbaar op zijn eigen- misschien ongelukkige wijze- over het functioneren van het gezinssysteem?

Systematisch pesten op werk of school zegt iets over de onveiligheid van de organisatie.

Rellen, geweld zegt iets over het systeem dat wij als samenleving vormen. Wat is het achterliggende, het onderliggende wat hoe ‘ongelukkig’ ook zichtbaar wordt gemaakt?

Door jezelf deze vragen te stellen krijg je meer zicht op de situatie en wellicht ook meer begrip zonder dat je er mee akkoord gaat/ hoeft te gaan.

• THINK –denk voordat je reageert;

T – is it true?

H – is it helpful?

I- is it inspiring?

N- is it necessary?

K- is it kind?

 Als je daar met ja op antwoordt dan reageer je als de beste versie van jezelf.

PS Zie je de eerste tekenen van de lente? Ik heb al sneeuwklokjes, de tulpen komen al boven….🌷

 

 

In deze tijd van verdeeldheid is er veel om je boos over te maken of verdrietig om te zijn. Of het vervelende gevoel van machteloos zijn te ervaren.

We zien beelden op tv, we ervaren situaties thuis, op straat en dit roept emoties bij ons op. Emoties die er mogen zijn.

Als je zo’n emotie er gewoon laat zijn dan gaat die emotie ook vanzelf weer weg. Dit kun je heel mooi bij jonge kinderen zien. Ze kunnen intens verdrietig zijn en even later kunnen ze weer de grootste lol in hun spel hebben.

Uit onderzoek blijkt dat een emotie als een chemische reactie in je lichaam (je bloed) af te lezen is en na 90 (!) seconden al weer uit je bloed is verdwenen.

Alleen zo voelen we dat niet.

Als ik verdriet heb door het verlies van een geliefde, een baan of vrijheid dan heb ik dat verdriet voor een hele lange tijd.

Als ik boos ben over machtsmisbruik, het niet nakomen van afspraken dan kan ik steeds opnieuw boos worden.

Want iedere keer dat ik er aan denk voel ik opnieuw – 90 seconden-  die emotie die dan vanzelf weer verdwijnt.

Ongewenste emoties die blijven of steeds terugkomen

Heftige emoties verdwijnen niet zomaar. Als ik verdriet heb dan kan dat maanden zo niet jaren duren. Als mij onrecht is aangedaan dan word ik steeds opnieuw boos.

Dan is er wat anders aan de hand heb ik door ervaring moeten leren. Wat er dan gebeurd is dat we een opvatting, een mening over de situatie hebben.

We scheppen als het ware een verhaal  wat een eigen leven gaat leiden. Dit ‘verhaal’ is natuurlijk niet iets wat je bewust gaat verzinnen. Dit gaat meestal onbewust. En kenmerkend voor onbewust is dat je het dus niet weet.

Ons denken gaat heel snel en vaak langs oude, uitgesleten patronen. Een nieuw verlies kan dus raken aan ervaringen uit je verleden en triggered  een ‘verhaal’.

Deze gedachtes, dit verhaal nemen we voor waar aan en dus dan voelen we ons ook (bijvoorbeeld) verdrietig. Het verhaal voedt ons verdriet.

Dat is een natuurlijk proces, wat zijn eigen tijd nodig heeft en voorbij gaat. Daar waar emoties negatief zijn en een natuurlijk proces wordt geblokkeerd (of je wilt het versnellen) dan is het tijd voor actie.

Als je je anders wilt voelen

Actie die begint met het onderzoeken wat je nu eigenlijk allemaal denkt over hetgeen er is gebeurd of wat er aan de hand is.

Anders denken levert een andere emotie op. Daarmee verandert er niets aan het gegeven maar wel aan de betekenis die je het geeft.

Wij mensen zijn van nature fantastische verhalenvertellers en kunnen zowel onszelf als de ander voor de gek houden.

Het gaat om een echt, authentiek verhaal wat klopt met je hart, met je ziel. Als je van hieruit betekenis kunt geven aan wat je overkomt dan ben je geen slachtoffer maar een ervaringsdeskundige.

Door anders denken, nieuwe gedachten, een nieuw verhaal hervind je innerlijk rust.  

 

Laatst blikte ik met een groep vrouwen terug op het afgelopen jaar. Ieder deed haar verhaal en een rode draad daaruit bleek de behoefte aan bezinning. Waarom? Omdat terugblikkend veel vrouwen vooral ja hadden gezegd tegen anderen  en daarmee ‘nee’ tegen zichzelf. Daardoor was de balans zoek.

Ja tegen de juiste persoon

Ja zeggen tegen jezelf klinkt misschien egoïstisch maar is heel gezond.

Vandaar de behoefte aan bezinning. Want waarop ‘moet’ je ja zeggen tegen jezelf wil je trouw zijn aan jezelf als dat kan betekenen dat je niet lief, niet leuk en wel lastig bent én er wel gelukkiger, gezonder van wordt en meer in balans….

Nietzche zei het al

De filosoof Nietzche schreef in 1882 al ‘ik word een ja-zegger’. Ja op dat wat voorbij kom, wat het lot mij brengt.

‘Ja op dat wat voorbij kom, wat het lot mij brengt.’

“Zeg maar ja tegen het leven” ken je vast wel als een bekend liedje van Wim Zonneveld.  Ja zeggen past beter bij een positieve instelling dan nee.

Er is natuurlijk veel voor te zeggen om een ja-zegger te zijn. Ja zeggen op dat wat er is, is volgens velen het begin van de verandering. Geen strijd, geen stress, geen nee tegen dat wat is maar accepteren.

Ja zeggen tegen wat er is.

Het ja zeggen op wat er is gaat veel beter als je jezelf bedenkt dat wat er nu is een eindresultaat is. Een eindresultaat van gedachten en intenties en inspanningen of het gebrek er aan. Niet alleen van jezelf maar ook van anderen.

Soms is wat je nu ziet een eindresultaat van jaren. Je diploma uitreiking is het resultaat van jaren studie. Wat je nu in de kranten leest is het eindresultaat van soms decennia.

Ja zeggen op wat er is- accepteren als een eindresultaat wil niet zeggen dat je het ermee eens bent of dat je er blij van wordt. Je ziet, je weet het, je neemt er kennis van en laat het los.

Ja voor verandering

Loslaten is een perfect vertrekpunt voor gewenste verandering. Hoe je dat doet?

Dat begint weer met ‘ja’ zeggen tegen wat je wel ’wilt. Een ‘ja’ in je gedachten, in je gevoel, in je handelen en daarmee creëer je een ander resultaat, een andere werkelijkheid.

En ja soms duurt het ‘even’ voordat je het eindresultaat ziet.