We kennen allemaal life events in het leven die een grote negatieve impact op je kunnen hebben. Overlijden, scheiding, verhuizing, werkloosheid zijn voorbeelden van zulke life events.

Life events horen bij het leven en zijn in het doorleven van een rouwproces uitnodigingen tot groei. Ongevraagd… maar in het vertrouwen dat je voorbij ieder verlies verder kunt.

Rouw, omgaan met verlies vraagt energie, tijd en aandacht omdat het je eigen innerlijk systeem én externe systemen door de war gooit en soms op zijn grondvesten doet schudden.

Als je met mensen na een life event – na verloop van tijd- vraagt hoe het met ze gaat kun je mensen letterlijk horen zeggen “ik heb het te accepteren”, ik moet het er mee doen (of zoiets).

Accepteren

Accepteren is al een mooie stap in een rouwproces al zit daar nog iets in van het ‘mag niet zo zijn’, er zit een verzet in tegen dat wat is gebeurd. Het had niet zo mogen gaan. Het kan zijn dat degene nog bezig is met oorzaken en schuldigen. De energie richt zich daarmee op het verleden.

Aanvaarden

Aanvaarden van het verlies is 100% oké zijn met het feit. ‘Het klopt’, het kon niet anders gaan dan zo. Als je een verlies kunt aanvaarden, gaat je energie weer stromen en kun je verder. Je energie richt zich naar de toekomst. “Sadder and wiser”, rijker als mens, je ziel is gegroeid.

Het leven wil voorwaarts geleefd worden. Je ziel wil ervaren. Welk life event je ook meemaakt: jij bent groter dan je verlies.

Ken jij je familiestamboom? Ik heb hem van mijn moederskant omdat een oom* hierin erg geïnteresseerd is en dit allemaal heeft uitgezocht. Van mijn vaderskant is er (nog) geen. Ik heb de vader van mijn vader nooit gekend en zijn moeder begon al met dementeren toen ik nog een kind was.

Een jaar geleden was ik bezig met een opleiding systemisch werken en dat was een aanleiding om mijn vader meer te vragen over vroeger, over zijn ouders en grootouders. Mijn vader is 90 jaar nu- goed bij zijn verstand maar fysiek krakkemikkig. Maar ja als je 90 bent is dat ook al best weer een tijd geleden als je vraagt naar ouders en grootouders 😉

Dus dat viel nog niet mee. Ik kreeg wel een paar blaadjes uit een archief van een overleden zus van hem met daarop de eerste aanzet tot een stamboom.

Wat ik van de opleiding systemisch werken me nog meer bewust werd is de sporen die generaties voor je, achterlaten in je eigen leven. En als jezelf kinderen hebt, die jij ook weer achterlaat in hun leven.

Stamboom website

Dezelfde *oom tipte me voor deze website. Op één overzichtelijk scherm staan de belangrijkste gegevens van de persoon, inclusief de ouders, huwelijken, kinderen, broers en zusters, notities, leeftijd bij belangrijke familiegebeurtenissen en foto’s.

Dus…. daar wil ik aan beginnen…. Omdat mensen sporen achterlaten.

Zoals Paulo Coelho een verhaaltje schrijft waarin een oma tegen haar kleinkind zegt “Ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt.’’

de 5de bijzonderheid

Het kind ziet niets bijzonders aan het potlood waarmee ze schrijft. Oma: “er zijn 5 bijzondere dingen aan dit potlood en dus ook aan jou. De vijfde bijzonderheid is dat een potlood altijd een spoor achterlaat. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten”.

en de andere vier

De andere 4 bijzonderheden, vind je hieronder:

Ten eerste: Je zult misschien de grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Deze hand noemen we God, en Hij zal je altijd leiden volgens Zijn wil.

Ten tweede: Af en toe moet ik stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er scherper van. Dus je moet wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.

Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.

Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat erin zit. Dus wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.

Originele tekst Paulo Coelho.

Je bent natuurlijk al lang 12 jaar geweest en dit geheim is je vast al eens verteld. Het is een geheim om  steeds opnieuw te delen met jongere generaties maar ook om jezelf te herinneren.

“ Een vader zei vroeger tegen zijn kinderen toen ze jong waren: Als jullie de leeftijd van 12 jaar hebben bereikt, vertel ik jullie het geheim van het leven.

Op een dag toen de oudste 12 werd, vroeg hij verwachtingsvol aan zijn vader wat het geheim van het leven was. De vader antwoordde dat hij het hem ging vertellen, maar dat hij het zijn broers niet mocht onthullen. ́́ .

′′Wat zeg u?” vroeg de jongen ongelovig. “Zoals je het hoort, zoon: De koe gééft geen melk, je moet het uitmelken.

Je moet ’s morgens om 4 uur opstaan, naar het veld gaan, vol mest door de kraal lopen, staart strikken, poten van de koe hobbelen, op de kruk zitten, emmer plaatsen en zelf het werk doen…

Het geheim

Dat is het geheim van het leven, de koe geeft geen melk. Je melkt haar of je krijgt geen melk.

Er is een generatie die denkt dat koeien melk . Dat dingen automatisch en gratis zijn: hun mentaliteit is dat als ′′ik wens, ik vraag… ik krijg.”

′′Ze zijn gewend om alles op de gemakkelijke manier te krijgen wat ze willen… Maar nee, het leven is geen kwestie van wensen, vragen en verkrijgen. De dingen die men krijgt zijn het resultaat van wat men doet.

Geluk is het resultaat van inspanning. Gebrek aan inspanning zorgt voor frustratie.”

“Dus, deel met je kinderen vanaf jonge leeftijd het geheim van het leven, zodat ze niet opgroeien met de mentaliteit dat de overheid, hun ouders of hun schattige kleine gezichtjes hen alles gaan geven wat ze nodig hebben in het leven.”

Je ziet het, dit verhaal gaat al enige tijd mee- enigszins gedateerd in de omschrijving. En toch raakt het een kern voor jong en oud. “Het leven is geen kwestie van wensen, vragen en verkrijgen” vertelt het verhaal.

De kern

Volgens mij wel  (!) maar maak je daarin niet afhankelijk van overheid en “ouders”. Neem je eigen verantwoordelijkheid om dit te realiseren, te manifesteren. Teveel mensen blijven hangen in de kind rol en worden nooit echt volwassen.

Ze  verwachten van de overheid, een autoriteit, hun baas of partner dat die hun wensen en verlangens vervult. En dan hangt het af van je “schattig, kleine gezichtje’ of dat je door de juiste hoepeltjes springt, of van de bui van de ander ( of vul maar in…) of er iets terecht komt van jouw geluk.

Onthoud dit:

Druiven worden geplet om wijn te maken

Diamanten worden onder zware druk gemaakt

Olijven worden gemalen om olie vrij te geven

Zaden groeien in het donker

Wanneer je je geplet voelt, onder druk staat, vermalen wordt of je in het duister bevindt. Onthoud dan dat je in een transformatieproces zit. Vertrouw het proces.

Je groeit, je verandert.

Vaak ongevraagd….

Pijnlijk….

En toch… dwars door alles heen, ontstaat er iets nieuws, waardevol, bruikbaar.

Vertrouw het proces.

Vertrouw de processen In je persoonlijk leven (en ook maatschappelijk). Mijn ‘slogan’ voor dit jaar is “oud laten gaan, zelf blijven staan”. Ik merk dat dit bij veel mensen resoneert. Te midden van alles. Blijven staan.

Dat kan alleen door processen die getriggerd worden te doorleven en te vertrouwen dat het goed komt. Wat als je er middenin zit super moeilijk is. En toch…

Achteraf kun je zien dat het eerdere keren ook zo was. Het komt goed!

Mocht je tijdens zo’n proces een steuntje in de rug kunnen gebruiken; neem dan eens contact met mij op. Je moet het wel zelf doen, maar niet alleen.