Ik trap een open deur in als ik zeg dat we in een bijzondere tijd leven. Met maatregelen die impact hebben op alles. Als volwassenen hebben we er last van maar die veronderstel ik als weerbaarder dan kinderen en jongeren.
Ik ben vast niet de enige die zich daar zorgen over maakt. Ik kwam onderstaand verhaal tegen op FB. Een verhaal wat heel ver weg staat bij onze westerse samenleving. Ieder kind wordt in de Himba-stam in de wereld verwelkomt met z’n eigen lied nadat zijn of haar moeder dit lied al hoorde voordat het kind verwekt werd.
Bijzonder hé? Wat een bezieling. Wat een steun gedurende het leven. Ter inspiratie uit andere sferen;
“In de Himba-stam van Namibië in Zuid-Afrika ligt de geboortedatum van een kind vast, niet op het moment van zijn aankomst in de wereld, noch tijdens zijn verwekking, maar veel eerder: sinds de dag dat het kind in zijn moeders geest was.⠀
Wanneer een vrouw besluit dat ze een kind gaat krijgen, gaat ze zitten en rust onder een boom, en ze luistert totdat ze het lied kan horen van het kind dat geboren wil worden. En nadat ze het lied van dit kind heeft gehoord, keert ze terug naar de man die de vader van het kind zal zijn om hem dat lied te leren. En dan, wanneer ze de liefde bedrijven om het kind fysiek te verwekken, zingen ze het lied van het kind, om hem uit te nodigen.⠀
Als de moeder zwanger is, leert ze het zingen van dit kind aan de vroedvrouwen en oudere vrouwen van het dorp. Dus als het kind wordt geboren, zingen oude vrouwen en mensen om hem heen zijn lied om hem te verwelkomen.⠀
Naarmate het kind groeit, leren de andere dorpelingen zijn lied. Dus als het kind valt of gewond raakt, vindt hij altijd iemand om hem op te tillen en zijn lied te zingen. Evenzo, als het kind iets geweldigs doet, of met succes de overgangsrituelen doorloopt, zingen de mensen van het dorp zijn lied om hem te eren.⠀
In de stam is er nog een kans waar dorpelingen voor het kind zingen. Als de persoon op enig moment in zijn leven een afwijkende misdaad of sociale daad begaat, wordt het individu in het centrum van het dorp geroepen en vormen de mensen van de gemeenschap een cirkel om hem heen. Dan zingen ze zijn lied.⠀
De stam erkent dat de correctie van asociaal gedrag niet door straf gaat, maar door liefde en herinnering aan identiteit. Als je je eigen liedje herkent, wil of hoef je niets te doen dat de ander zou schaden.⠀
Ook tijdens het huwelijk worden samen liedjes gezongen.⠀
En wanneer het kind, oud wordend, in zijn bed ligt, klaar om te sterven, kennen alle dorpelingen zijn lied en zingen ze voor de laatste keer zijn lied.”
NB Bovenstaande foto is van Chris McLennan
Laat een reactie achter