Er was eens…
Een boerenzoon maakte een bergtocht en ontdekte een adelaarsnest met een ei erin. Hij nam het ei mee naar de boerderij en legde het in een nest met kippeneieren. Daarna vergat hij het en het ei werd uitgebroed.
De jonge adelaar dacht dat de kip zijn moeder was en hij haar kuiken. De adelaar groeide op en gedroeg zich als een kip. Hij pikte wormen en insecten op, kakelde dat het een lust was en net als de andere kippen kon hij maar een klein eindje van de grond komen.
Hij leefde heel zijn leven als een kip en werd heel oud.
Op een dag keek hij omhoog en zag een prachtige vogel boven de boerderij cirkelen. Hij maakte gebruik van de wind en vloog sierlijk voorbij. Vol eerbied keek de adelaar naar de vliegkunstenaar.
‘Wat voor vogel is dat?’, vroeg hij aan een kip die dichtbij stond. ‘Dat is de koning van alle vogels, een adelaar,’ antwoordde de kip. ‘Een adelaar behoort tot de lucht, zoals wij tot de aarde behoren, wij zijn maar kippen.’
De adelaar stierf als kip, omdat dat zijn opvatting was van wat hij was.
Als we ons niet bewust worden van onze grootsheid, gedragen we ons als de adelaar die dacht dat hij een kip was.
Hoe is dat voor jou?
Gedraag jij je – zoals het je ooit geleerd is, of geef en neem jij de ruimte om te zijn wie jij werkelijk bent?
Kies jij kip of koning?
Laat een reactie achter