Ik ben het zat die grijze grauwe dagen. Volgende week is het officieel Lente en ik zie de veranderingen in mijn tuin. Bloeiende forsythia maar ik heb ook de eerste rupsen van de buxusmot al gesignaleerd ☹
Maar waar blijft de zon?
In afwachting van ben ik maar begonnen met bakken in de vensterbank. Eén met Lavatera en de ander met bloemkool zaad. De eerste zaadjes zijn ontkiemd.
Buiten liggen de zaden van het afgelopen jaar te rusten in de aarde. Wachtend op de juiste omstandigheden en daar speelt de zonnewarmte een grote rol in.
De natuur is één grote metafoor voor een mensenleven.
Welke zaden liggen er in jou te wachten? Wat zijn de goede omstandigheden om te ontkiemen? Is dat tijd, is dat aandacht, is dat ruimte of…? Hoe ziet jouw zon er uit?
Is het wachten op… of toch vast beginnen?
De juiste timing, overgave, geduld en ondertussen doen wat ik zelf kan doen soms lopen metaforen en het echte leven gewoon door elkaar. Herken je dat?
Laat een reactie achter