Gillian is een zevenjarig meisje dat niet op school kan zitten. Ze staat voortdurend op, wordt afgeleid, haar gedachten vliegen alle kanten op en ze let niet op in de les. Haar leraren maken zich zorgen om haar, straffen haar, schelden op haar en belonen de paar keer dat ze aandachtig is. Maar niets helpt echt.
Gillian weet niet hoe ze moet zitten en kan niet oplettend zijn.
Als ze thuiskomt straft haar moeder haar ook. Dus niet alleen heeft ze slechte cijfers en straf op school, maar ze heeft er thuis ook last van.
Op een dag wordt Gillian’ s moeder naar school geroepen. De moeder verwacht slecht nieuws. Ze neemt haar dochter bij de hand en samen gaan ze naar de docentenkamer.
De leraren spreken van ziekte, van een duidelijke stoornis. Misschien is het hyperactiviteit of misschien heeft ze medicijnen nodig.
Tijdens het gesprek komt er een oude leraar bij die het kleine meisje kent. Hij vraagt aan alle volwassenen, moeder en collega ‘ s om hem te volgen in een aangrenzende kamer van waar ze nog te zien is. Terwijl hij vertrekt, vertelt hij Gillian dat ze snel terugkomen en zet hij een radio aan met muziek.
Terwijl het meisje alleen in de kamer is, staat ze meteen op en begint ze met haar voeten en armen op en neer te bewegen op de muziek. De leraar glimlacht als de collega ‘ s en de moeder verward en vragend naar hem kijken.
Dus hij zegt: ′′ Zie je wel? Gillian is niet ziek, Gillian is danseres!”
Hij raadt de moeder aan Gillian op dansles te doen en geeft z’n collega’ s het advies haar af en toe te laten dansen.
Gillian woont haar eerste danses bij en als ze thuiskomt zegt ze tegen haar moeder: ′′Iedereen is zoals ik, niemand kan daar stil zitten!”
In 1981, na een carrière als danseres, het openen van haar eigen dansacademie en het ontvangen van internationale erkenning voor haar kunst, werd Gillian Lynne de choreograaf van de musical ′′ Cats.”
Gillian had het geluk dat ze echt gezien werd zodat ze haar talenten kon ontplooien. Niet iedereen heeft dat geluk gehad. Bij kinderen tot een jaar of zeven komt alles ongefilterd binnen. Dus alle opmerkingen van ouders en opvoeders worden voor zoete koek geslikt- voor waar aangenomen.
Dat kan vergaande impact hebben op je volwassen leven. Natuurlijk positief maar ook negatief. Ze zeggen wel eens “het is nooit te laat voor een gelukkige jeugd” maar dat kan wel heel wat werk als volwassene beteken.
Maar dat is misschien voer voor een ander blog.
Laat een reactie achter