Op dit moment begeleid ik een vrouw die volkomen onverwachts haar man heeft verloren door een hartstilstand. Midden in de nacht, ambulance erbij, zelf reanimeren, ambulance medewerkers reanimeren en dan de man letterlijk dood achter laten (want niet mee mogen nemen in de ambulance).
De vrouw was al een paar maanden afwezig van haar werk en via haar werkgever kwam ze bij mij terecht.
Vanaf haar 15de verkering en nu 35 jaar later plotsklaps weduwe. Een hard gelag. Iedereen is vol begrip: ‘wat een klap’.
Alleen…
Alleen… al snel bleek dat de relatie helemaal niet goed was geweest. Alcoholisme, slaan (dat was in de loop van jaren wel overgegaan), altijd spanning, altijd gedoe. Zij en hun dochter liepen hem altijd ‘te scannen’ om een uitbarsting voor te zijn.
Natuurlijk had ze wel gedacht over weggaan. Maar ja ‘waar heen, hoe moet het met wonen, geld, mijn kind, de honden?’
Niemand wist hoe de relatie was. Behalve haar dochter dan die ze zoveel mogelijk heeft willen beschermen. Er kwam al jaren geen bezoek thuis. Uit schaamte hield ze de vuile was binnen en hij met zijn Haagse branie wist het naar buiten toe leuk te brengen.
Geheimen maken eenzaam.
In onze gesprekken vertelde ze voor het eerst hoe de relatie echt was geweest. En dat was een hele opluchting. Daarna heeft ze het ook een aantal familieleden verteld.
En wat denk je? Een en al begrip en toezeggingen van support. Al die jaren dacht ze dat ze het alleen moest doen en nu bleek dat ze het nog steeds zelf moet doen maar niet alleen.
Het delen van geheimen lucht ongelooflijk op én verdiept ook de relatie. Natuurlijk is het belangrijk met wie je je geheim deelt maar met de juiste persoon op de juiste tijd die naar je wil luisteren creëer je een diepe verbinding.
Is er iets in jouw leven wat je geheim houdt dat eenzaam maakt?
Misschien is deze december mand het moment om te delen? Want je moet het wel zelf doen maar niet alleen!
Laat een reactie achter