Je verliest je fiets en je schiet in de emotie van het verlies van een dierbare maanden geleden. Hiermee eindigde ik mijn vorige blog.
Ieder niet verwerkt verlies telt op. Wat is dan verlies verwerken, wat is rouwen?
Hoe onverwachter het verlies des te meer je er door overweldigd kunt worden. “Je kunt het niet geloven”, het dringt niet door.
Je vader verliezen -zoals ik recent, als hij 90 is, is iets heel anders dan een kind van rond de 20 verliezen.
Zo kan een ziekteproces de nabestaanden helpen in een rouwproces door de tijd te hebben “te wennen” aan het idee dat de ander gaat sterven. Dat is heel anders dan dat je de politie aan de deur krijgt die komt vertellen dat er een ernstig ongeluk was.
Fasen in rouwverwerking
Er zijn verschillende theorieën die onderscheiden verschillende fasen in een rouwproces. Een hele bekende dame Elisabeth Kubler- Ross hanteerde deze 5 fasen:
- Ontkenning
- Boosheid/ protest
- Marchanderen/onderhandelen
- Depressie, neerslachtigheid
- Aanvaarden.
Wat ik in mijn opleiding Rouwbegeleiding en Systemisch werken leerde waren deze vier fasen. Wat naar mijn idee meer ruimte biedt voor de unieke manier waarop een ieder rouwt.
- Overweldiging, de klap in je gezicht.
- Strijden/worstelen.
- Leven met verlies.
- Leven voorbij het verlies.
Regelmatig blijven mensen ‘hangen’ in leven met het verlies. Dan gaat het maatschappelijk gezien wel weer. Iemand functioneert weer op het werk of in de familie maar scoort zelf lager in geluksbeleving dan voor het verlies.
Alle mensen kunnen leven voorbij verlies. Daarvoor is het wel nodig om een hele taart te eten…. 7 taartpunten om precies te zijn. Daarover in een volgend blog meer. Herken jij het verschil in leven met verlies of leven voorbij verlies?
*Dit blog is er één uit een reeks over verlies en rouw.
Laat een reactie achter