Het zou fijn geweest zijn als iemand mij onderstaande de afgelopen dagen had gezegd. Ik ben niet fit, ook niet echt ziek. Degene was er niet, geen oude oma met deze wijze woorden.
Leve social media waarin deze verhalen gedeeld worden en zoals nog bij me kwam 😉 met een dank je wel aan Elena Bernabé.
“Oma, ik ben moe. Zo moe van dit leven… “
“Neem je vermoeidheid, mijn kind, en wikkel het om jezelf heen. Als een deken in de koude wintermaanden.
Vermoeidheid komt tot je om een nest te maken; draag comfortabele kleren. Laat je zinken in hun warme omhelzing.
Ik nodig je uit om in jezelf te blijven. Zonder kracht, zonder gedachten, zonder acties. Zoals de sneeuw die alles bedekt om de wereld te verzachten, te laten dempen, te beschermen tegen lawaai.
Accepteer de schilfers van je vermoeidheid en laat je er volledig onder bedekken. “
“Ik kan sterven begraven daaronder… “
“Je zult in plaats daarvan herboren worden. Zoals het zaad in de grond.
Verzet je niet tegen je vermoeidheid, wijs het niet af met duizend acties, duizend bedoelingen, duizend gevoelens van schuld.
De vermoeidheid wil je gewoon bij de hand nemen en je leiden om in de leegte te zinken. Precies daar, waar de bron van elke innerlijke kracht ligt.
Ze leerden ons sterk te zijn door ons te verzetten. Maar het is in overgave dat de ware helden tevoorschijn komen. “
“Ik ben bang, grootmoeder. Wat als vermoeidheid me zal vernietigen? “
“Mijn kind, je bent niet bang voor vermoeidheid maar om de controle over jezelf te verliezen. De tijd is gekomen dat je jezelf aan het leven geeft. En om samen daarmee de meest geweldige kinderen te genereren: de vruchten van je ziel! “
Zorg goed voor jezelf! We zijn human beings en geen human doings…..
Laat een reactie achter