Ik trap een open deur in als ik zeg dat we in bijzondere tijden leven. Er speelt zoveel en op zoveel verschillende niveaus. In mensen, tussen mensen maar zeker ook in organisaties.
Ik word geïnspireerd door mensen die kunnen uitzoomen en woorden geven aan veranderingen die je ziet, voelt, vermoedt en soms hoopt.
Zo’n iemand is Jan Bommerez. Hij heeft meer dan 30 jaar in organisaties gewerkt aan organisatie -en leiderschapsontwikkeling en heeft nu de focus verlegd naar persoonlijke transformatie van mensen.
Dat heeft natuurlijk alles met elkaar te maken. De emotionele intelligentie van de top van een organisatie bepaalt de cultuur en daarmee ook het succes van de organisatie.
Een hoge emotionele intelligentie is een voorwaarde voor nieuw leiderschap in organisaties. Gebrek aan emotionele intelligentie is toxisch en daar zien we nu tal van voorbeelden van.
Emotionele intelligentie is je bewust zijn van je eigen emoties als ook die van andere mensen. Emoties mogen er zijn, geuit worden en krijgen aandacht. Het intelligentie zit er ook in dat emoties niet met je aan de loop gaan.
Maar ook dat je je eigen triggers en stokpaardjes kent. Dat je bekend bent met je eigen schaduw waar ik vorige week over schreef.
Een mooiere term is hartintelligentie omdat het gaat om de verbinding. Verbinding met jezelf én de verbinding met de ander.
Hoe hoger je hartintelligentie des te veiliger je bent voor een ander, des te meer ruimte kun je geven voor ieders unieke bijdrage. Pas als je je veilig voelt kun je jezelf helemaal laten zien met je sterke en minder sterke kanten. Dan kun je jezelf openen en gaat je creativiteit stromen.
“Diversity is what nature does for a living”. In organisaties, in groepen vinden we diversiteit vooral een probleem. “Doe niet zo lastig, pas je aan, zo doen wij dat hier” om te komen tot een grootste gemene deler waar weinig mensen zich echt lekker in voelen.
Willen we echt lekker leven en werken dat willen we onze creativiteit kwijt kunnen, dan willen we onze unieke kijk op de zaak kunnen delen, dan willen we gehoord én gewaardeerd worden voor onze inbreng.
Dat ontstaat er iets moois: spontaniteit, flow, werk als zingeving.
Dit wil toch iedereen? Een cultuur van vertrouwen?
- Een hoge tolerantie voor het maken van fouten
- Een innovatieve cultuur
- Onderlinge loyaliteit
- De dingen die spelen benoemen
- Op elkaar kunnen rekenen
- Elkaar succes gunnen, blij zijn voor de ander
- Transparantie
- ‘echte’ mensen
Hoe beweeg je als leidinggevende, als medewerker in een organisatie naar zo’n cultuur? Jan Bommerez geeft 2 spelregels die een wereld van verschil maken.
- praat niet over elkaar maar met elkaar
- zoek geen schuldigen maar oorzaken
Zo simpel en zo moeilijk. Het is de weg naar nieuwe organisaties, het nieuwe werken. Niet teveel over nadenken zegt Jan, gewoon over je heen laten komen.
Kijk de hele presentatie van Jan Bommerez hier
Geef een antwoord